Wszystko to, co pojawia się w życiu człowieka, ma określony i przewidziany przez Boga sens i cel. Dobrze jest tak właśnie spojrzeć na własne namiętności, choroby, konflikty, problemy. Źródłem przemiany, jest łaska. Bóg przemienia człowieka. Nie jesteśmy w stanie powstrzymać się przed wieloma błędami i słabościami, jak również uniknąć możliwie wszystkich grzechów. Nawet nasze grzechy mają jakieś ukryte znaczenie prowadzące do przemiany, na drodze zbawienia.
Bóg chce przemienić swoje stworzenie, lecz człowiek opiera się, często nie będąc tego świadomym. Niechęć do zmiany myślenia, niezgoda na reinterpretację swojego życia, upieranie się przy opinii, jakie mamy w odniesieniu do osób, które nam towarzyszą, brak zgody na rzeczywistość, która jest inną od moich oczekiwań, powoduje zamknięcie się na przemianę. Z czasem uświadamiamy sobie, że to wszystko, co wydarzyło się w naszym życiu, było nam potrzebne dla: poznania siebie, poznania Boga, przebudzenia wewnętrznego, opamiętania się, zrezygnowania z nadmiernych oczekiwań. Najważniejsze jest to, że Bóg chce dokonać w nas przemiany za pomocą kryzysów, konfliktów, żalu, gniewu, zamykania się w sobie, smutku. Potrzeba było zdominowania przez namiętność, zazdrość, seksualność, drażliwość, lęki, aby czując się zniewolonym, niezdolnym do dalszego życia, pozwolić się poprowadzić drogą pragnień Boga.
Nic z siebie nie wyrzucam, lecz dążę do tego, aby sytuacje, wydarzenia, które mnie niepokoją - przemienić. Tam, gdzie odczuwam bezsilność i własną nieudolność, tam odkrywam wartość, szansę, źródło stworzone dla mojej przemiany. Nie trzeba usuwać z siebie złych nawyków, tego, co mnie niepokoi w myślach, odczuciach, pragnieniach, wyobraźni. Rozmawiam z nimi przez Chrystusa. Rozmawiam o nich z Chrystusem. Uczę się widzieć ich znaczenie dla mojego duchowego wzrastania w Chrystusie.
Pragnieniem autora strony jest okazanie wsparcia i towarzyszenia tym wszystkim, którzy potrzebują przemiany lub są na tej drodze. Proponowane teksty, inspirowane doświadczeniem wielu osób, niech staną się słowem zachęty do refleksji nad pielgrzymowaniem do domu Ojca.
Ks. Józef Pierzchalski SAC
DUCHOWY WKŁAD ŚWIĘTYCH I BŁOGOSŁAWIONYCH W ODZYSKANIE NIEPODLEGŁOŚCI
Żyć dobrze można zawsze, a na tle zepsucia dobro jaśnieje tym bardziej.
Św. Arcybiskup Szczęsny Feliński: Jego stryj Alojzy, pisarz i poeta, był autorem hymnu narodowego „Boże coś Polskę". Całe życie Zygmunta Szczęsnego przypadło na trudny okres niewoli Polski. Publicznie mówi: „Polakiem jestem, Polakiem umrzeć pragnę". Przywiązanie do Narodu to - według niego - „uczucie święte", ale „prawdziwy patriotyzm polega nie na głośnych okrzykach, lecz na sumiennej, a wytrwałej pracy dla dobra kraju". Kiedy po wybuchu powstania styczniowego represje nie ustawały, napisał list do cara Aleksandra II, w którym stwierdza z bólem: „Krew płynie wielkimi strumieniami, a represje jeszcze bardziej je rozdrażniają... Polska nie zadowoli się autonomią administracyjną, ona potrzebuje bytu niepodległego". Przed rozstaniem z Warszawą mówił: „Strzeżcie praw Kościoła świętego, pilnujcie gorliwie tej świętej wiary naszej... Jeśliby was kto namawiał do takiego czynu, którego popełnić się nie godzi bez uchybienia prawom Bożym i prawom Kościoła, odpowiadajcie każdy: NON POSSUMUS, odpowiadajcie wszyscy NON POSSUMUS...". „Miłość ojczyzny jest uczuciem wrodzonym i nikogo nie można za nią winić. Nie jest też winą Polaków, że mając świetną i bogatą przeszłość historyczną, wzdychają do niej i dążą do odzyskania utraconej niepodległości".
Bł. ks. August Czartoryski - Św. Jan Bosko, któremu na swej drodze duchowej wiele zawdzięczał, żegnając go w Rzymie, powiedział: „Odwagi, mój książę. Dziś odnieśliśmy wspaniałe zwycięstwo. Ale muszę także z wielką radością powiedzieć wam, że przyjdzie dzień, w którym książę będzie kapłanem i z woli Boga uczyni wiele dobra dla swojej ojczyzny".
Szlachcianka Marcelina Darowska, późniejsza błogosławiona, swoją działalność rozpoczęła tuż po powstaniu styczniowym, gdy w wielu rodzinach opłakiwano poległych, rannych, zesłanych, borykano się też z wysokimi karami pieniężnymi nałożonymi przez zaborcę. Pisała: „Jako Polki mamy zadanie w stosunku do kraju. Wy powinniście być początkiem nowego pokolenia. Jeśli powiększycie liczbę rodzin sprawiedliwych, chrześcijańskich, nowa siła powstanie w kraju" . Z siostrami zakładała szkoły, w których kształciła kobiety, potrafiące zająć się nie tylko domem, ale nieść świadomość narodową dzieciom i wnukom.
Sługa Boża Wanda Malczewska. W kierowanych do niej słowach Jezusa i Maryi pojawiają się wezwania do życia eucharystycznego, pobożności wszystkich stanów, dobrego wychowania dzieci i młodzieży. „Nauka bez wiary nie zrodzi świętych ani bohaterów narodowych. Zrodzi szkodników". W drugi Piątek Wielkiego Postu roku 1872 ukazał się jej Pan Jezus w Ogrójcu i tak przemówił do niej: „Ojczyzna twoja i Kościół w tej Ojczyźnie... przez krwawą pracę i jedność bratnią dojdą do upragnionej wolności. Niech tylko naród tej wolności nie obróci w swawolę". W Boże Ciało usłyszała słowa Chrystusa: „O jakże mnie to boli, że dawna wiara i pobożność coraz bardziej słabnie w tym narodzie, że oświeceni psują prostaczków zamiast dawać im dobry przykład. Ach, jak mi żal tego narodu. Pocieszam się tym, że w ostatnich czasach zaczęły się tworzyć wśród was stowarzyszenia Eucharystyczne, mające na celu adoracje, częste komunie święte, lecz niestety należą do nich same niewiasty starsze. A gdzież młodzież, gdzież mężczyźni, gdzie inteligencja? Czyż im nie jest potrzebna wiara i praktyki religijne? Mów komu tylko możesz, iż odrodzenie się waszej Ojczyzny, jej rozkwit, utrzymanie się w niezależności, zależy od zjednoczenia się ze mną przez życie eucharystyczne."
W jej wizjach pojawiają się słowa: „Dostaliście się do niewoli wskutek niezgody wewnętrznej i sprzedajności wielu waszych rodaków. Rozebrali was na kawałki, ale Pan Bóg na moją prośbę, tego rozbioru nie zatwierdził. Zbliża się czas, gdy Sprawiedliwość Boska upokorzy chciwość waszych zaborców, tępicieli wiary katolickiej. Oni upadną, a Polska będzie wskrzeszona i wszystkie jej części się złączą. Ale strzeżcie wiary i nie dopuszczajcie niedowiarstwa, zdrady, niezgody i lenistwa, bo te wady mogą ją na powrót zgubić i to na zawsze." „Błogosławiony Naród, którego Panem jest Bóg."
Wstęp (5)
Zostawać samemu (8)
Miłość niesie (15)
Nieustanne szukanie (22)
W głębsze życie (30)
Posłuchałaś Boga (37)
Przeżywać Bożą dobroć (44)
Wchodzić w życie Boga (51)
Ważny jest czas (58)
Bóg daje więcej (66)
Pokochać życie w uniżeniu (73)
Tęsknota śladem Boga (81)
Szukaliśmy Ciebie (89)
Życie przemienione (97)
Szczęściem jest Bóg (104)
Ewangelizuje szczęściem (111)
Patrzeć w wieczność (118)
Cierpieli – kochając, kochali – cierpiąc (126)
Niesiona mocą Bożą (133)
Błogosławieni błogosławią (140)
Ofiarowanie oddaniem wszystkiego (148)
Pragnienie świętości (156)
Wewnętrznie przemieniony (164)
Umiłować poniżone oblicze (171)
Do Boga przez rany (179)
Grzech czyni ślepym (186)
Kochając, nie idziemy sami (193)
Umarł z miłości (200)
Przyjąć krzyż (207)
Miłość nie zna granic (214)
Spragnieni radości (221)
Być tam, gdzie jest Pan (228)
Zakończenie (234)
ISBN 978-83-7919-125-3 Wydawnictwo: Apostolicum Format: 145 x 202 mm Ilość stron: 240 Cena: 27.00 zł
Wszystko to, co pojawia się w życiu człowieka, ma określony i przewidziany przez Boga sens i cel. Dobrze jest tak właśnie spojrzeć na własne namiętności, choroby, konflikty, problemy. Źródłem przemiany, jest łaska. Bóg przemienia człowieka. Nie jesteśmy w stanie powstrzymać się przed wieloma błędami i słabościami, jak również uniknąć możliwie wszystkich grzechów. Nawet nasze grzechy mają jakieś ukryte znaczenie prowadzące do przemiany, na drodze zbawienia.
