|
MENU
 |
Przemiana
|
|||||
Wszystko to, co pojawia się w życiu człowieka, ma określony i przewidziany przez Boga sens i cel. Dobrze jest tak właśnie spojrzeć na własne namiętności, choroby, konflikty, problemy. Źródłem przemiany, jest łaska. Bóg przemienia człowieka. Nie jesteśmy w stanie powstrzymać się przed wieloma błędami i słabościami, jak również uniknąć możliwie wszystkich grzechów. Nawet nasze grzechy mają jakieś ukryte znaczenie prowadzące do przemiany, na drodze zbawienia.Różaniec rozpoczynamy w imię Trójcy Świętej, wypowiadając słowa: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, czyniąc przy tym znak krzyża św. Na różańcowym krzyżyku odmawiamy Wyznanie wiary, natomiast na pojedynczym paciorku Ojcze nasz, zaś na kolejnych paciorkach trzy razy Zdrowaś Maryjo w intencji umocnienia wiary, nadziei i miłości, i na koniec Chwała Ojcu. Po każdej tajemnicy dodajmy modlitwę za dusze w czyśćcu cierpiące: O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy, zachowaj nas od ognia piekielnego, zaprowadź wszystkie dusze do nieba i dopomóż szczególnie tym, którzy najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia.
Różaniec jest modlitwą kontemplacyjną. Jest on streszczeniem Ewangelii. Odmawiając różaniec, kontemplujemy poszczególne wydarzenia Ewangelii, aby one nas przeniknęły swoim duchem. Modlitwa różańcowa jest wpatrywaniem się w wydarzenia, które zapowiada każdy dziesiątek różańca. W tej modlitwie ukryta jest zarówno tajemnica Chrystusa, jak i tajemnica człowieka. Uczymy się w ten sposób sakralnego charakteru życia, uczymy się Chrystusa i uczymy się siebie. W różańcu pulsuje Boże i ludzkie życie. Czyż nie chcemy realizować Bożego przeznaczenia wobec nas i nie nosimy w sobie pragnienia całkiem nowego istnienia? Jesteśmy stworzeni przez Boga i przeznaczeni dla Boga. W różańcu przyswajamy sobie Tajemnicę, którą jest Bóg, aby się w niej odnaleźć, zanurzyć. Przyswajamy sobie tajemnice różańca, aby one stawały się także tajemnicami naszego życia. Przyswajać je - to żyć tajemnicą Boga, żyć jak Bóg.
Jeśli różaniec jest dobrze odmawiany, prowadzi do uspokojenia umysłu, skupiając uwagę na pewnych słowach i przeżyciach o podstawowym znaczeniu. Różaniec jest modlitwą ludzi tęskniących za prostotą. Bóg jest nieskończenie prosty. Stąd tak trudno nam zrozumieć Boga. Prostota nie wyraża się w tym, że mamy łatwe odpowiedzi na każde pytanie i wszystko wiemy z góry. Prostota nie polega też na upraszczaniu wszystkiego. Takie postępowanie może cechować osoby zbyt leniwe albo niezdolne do myślenia. Różaniec jest szkołą formowania prostoty serca i czystego spojrzenia. Równocześnie wyraża on głębię i mądrość, za którymi człowiek tęskni i w których odnajduje pokój. Różaniec jest modlitwą bardzo prostą. Wydaje się, że przez to jest on zaproszeniem do poszukiwania i odkrywania głębokiej prostoty, która jest prawdziwą mądrością.
Bóg uzdrawia nas przez anioła, mówiąc: „Pan z Tobą" (Łk 1,28). Bądź pozdrowiona, bądź pozdrowiony - Pan jest z tobą. Różaniec jest wsłuchiwaniem się w Boga. To wsłuchiwanie kojarzy się z dużym wysiłkiem, jaki podejmujemy, aby rozmawiać z Bogiem. Człowiekowi wydaje się, że musi dotrzeć przez modlitwę do odległego Boga. A przecież to nie tyle my się modlimy, ile modlitwa przechodzi przez nas: „Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha" (Rz 8,16). W różańcu słyszymy mowę Boga. On w nas się modli. Trójca Święta w nas prowadzi dialog miłości. Nasza modlitwa jest modlitwą Boga, błogosławieństwem i uwielbieniem, które dokonuje się przy naszym udziale. Bóg oddaje cześć Maryi w słowach: Zdrowaś Maryjo, łaski pełna... A my włączamy się w rytm tej modlitwy, mówiąc: Święta Maryjo. Święta Elżbieta mówi: Błogosławiony owoc żywota Twojego, a my wypowiadamy słowa: Matko Boża. Nasza modlitwa jest modlitwą Boga w nas.
Różaniec buduje wspólnotę i daje siły do rozpoczynania na nowo od Chrystusa. Wstając i kładąc się na spoczynek, wielu z nas odmawia różaniec. Idąc do pracy, jadąc samochodem, podejmując trudne decyzje, przygotowując się do rozmowy - utrzymujemy przez tę modlitwę jedność z najbliższymi. Duchem jesteśmy razem, przez Maryję. W tej modlitwie uświadamiamy sobie nasze teraz i konieczność przejścia przez śmierć. Różaniec przeprowadza nas przez niepokój rodzący się w związku z życiem i nieuniknionym faktem śmierci. Usiłujemy tym samym przyjąć i przeżywać naszą cielesność. Kiedy zbliża się do nas Bóg, a przywołujemy Go przez modlitwę różańcową, stajemy się płodni, twórczy w swoim myśleniu, odbiorze tej rzeczywistości, którą postrzegamy zmysłami. Rodzi się w nas życie, które potem rozdajemy, udzielamy go innym. Życie jest udzielaniem się innym. Błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Jaki jest dotychczasowy owoc mojego życia? Czy Jezus jest moim życiem?
|
 |
Rozważania różańcowe
Różaniec jest modlitwą kontemplacyjną. Jest on streszczeniem Ewangelii. Odmawiając różaniec, kontemplujemy poszczególne wydarzenia Ewangelii, aby one nas przeniknęły swoim duchem. W tej modlitwie ukryta jest zarówno tajemnica Chrystusa, jak i tajemnica człowieka. Uczymy się w ten sposób sakralnego charakteru życia, uczymy się Chrystusa i uczymy się siebie. W różańcu pulsuje Boże i ludzkie życie. Czyż nie chcemy realizować Bożego przeznaczenia wobec nas? Czy nie nosimy w sobie pragnienia całkiem nowego istnienia? Jesteśmy stworzeni przez Boga i przeznaczeni dla Boga. W różańcu przyswajamy sobie Tajemnicę, którą jest Bóg, aby się w niej odnaleźć, w nią się zanurzyć.
|
Strona istnieje od: 8 grudnia 2003 r.
Adres e-mail:
pierzchalski54@gmail.com
BANNER NASZEJ STRONY
Strona PRZEMIANA zotała wyróżniona
na
I Ogólnopolskim Konkursie Chrześcijańskich Witryn Internetowych
o nagrodę św. Izydora
Liczba wyświetleń strony: 200 * Liczba gości online: 2 * Ostatnia aktualizacja: 2019-09-22
© 2002-2019 by ks. Józef Pierzchalski SAC