MENU

Zapiski księdza

Poniedziałek, 31 maja 2010

Powinienem pozwolić umrzeć we mnie temu, co powinno umrzeć, a równocześnie pozwolić żyć temu, co powinno żyć.

Niedziela, 30 maja 2010

Zmęczony lękiem odkrywam wszystko to, na co byłem i jestem zamknięty, zablokowany, czego do siebie nie dopuszczam.

Bóg oświetla chore obszary mojego życia swoim światłem. To budziło i budzi we mnie przerażenie.

Sobota, 29 maja 2010

Poznaję, że trud i porażki, których doświadczałem, były spowodowane życiem w świecie, który dla siebie stworzyłem. Wymyśliłem sobie mój świat. Chciałem, aby odpowiadał na moje potrzeby.

Nie chciałem widzieć swojego życia takim, jakim widzi je Bóg. Stąd niemożność odnalezienia się w świecie wymyślonym przez siebie.

Piątek, 28 maja 2010

Trud doświadczania modlitwy, zmaganie wewnętrzne, skłania mnie do pójścia w stronę własnego, duchowego niedorastania. Wchodząc głębiej w siebie odkrywam własną nędzę moralną.

Im bliżej jestem własnej nędzy, tym bliżej Boga. On chroni przed pokusą przerażenia i zniechęcenia własnym, duchowym stanem.

Będąc blisko Boga nie patrzę na własną nędzę, lecz na Tego, który pozwala, abym Go poznawał.

Czwartek, 27 maja 2010

Rozeznaję, że lęk, który pojawia się nagle, jakby bez uzasadnionej przyczyny, uwrażliwia na to, co utraciłem przez brak wrażliwości serca.

Szukam światła w lęku. Wprowadza on w noc ciemną, która umożliwia spotkanie Boga.

Środa, 26 maja 2010

Kiedy odczuwam bezradność wobec Boga widzę to, czego nie mogłem dostrzec wtedy, kiedy czułem się zaradny w moich sprawach.

Wejście w bezradność postrzegam jako oczyszczenie, otwarcie oczu na to, czego nie chciałem zobaczyć, poznać w sobie.

Wtorek, 25 maja 2010

Nie byłem świadomy tego, że lęk jest jak dobry, starszy brat, który przypomina, ostrzega, uwrażliwia na to, na co straciłem wewnętrzną wrażliwość.

Poniedziałek, 24 maja 2010

Zobowiązania bolą. Najsilniejszą jest we mnie pokusa ucieczki od zobowiązań.

« poprzednia -   1  2  3  4   - następna »